Salicornia

Onze tijd grossiert in vervreemdende verschijnselen. In de Haarlemmermeerpolder, langs de A9, ligt een akker met bieten, waar ik eerder over schreef. Altijd even lekker om te zien, zo’n groen vlak. Rustpunt in het landschap. Hoe ver zijn ze gegroeid? Worden ze binnenkort geoogst? Maar dan. Een paar dagen geleden zag ik het voor het eerst aan de rand van de akker een groot spandoek, overduidelijk daar neergezet om vanaf de snelweg te kunnen zien. Erop de tekst: ‘Met bieten minder broeikasgas’.

Tja, waar denk je aan, bij bieten? Misschien ben ik simpel van geest, maar ik denk dan aan bieten. Aan rode bieten. Of snijbieten. Suikerbieten. Suiker in de koffie. Stroop op de pannenkoeken. Rokende schoorstenen van de suikerfabrieken. Maar aan broeikasgassen had ik nog nooit gedacht, eerlijk gezegd. Natuurlijk, bieten nemen koolzuurgas, dat veronderstelde broeikasgas, op voor hun fotosynthese. Maar dat doen alle planten, de een wat meer dan de ander. Zijn bieten misschien geschikt voor het maken van biobrandstoffen? Niet in het bijzonder. Trouwens, die euforie over biobrandstoffen is inmiddels al aardig overgewaaid.

Blijft over dat kooldioxide.

Naar de website dan maar, die op het spandoek staat: www.akkerbouw.info. Het blijkt allemaal te gaan om de campagne ‘Akkerbouw brengt land tot leven’. Direct op de openingspagina staan, naast bovenstaand spandoek, nóg twee exemplaren: ‘Aardappelen: klimaatvriendelijk voedsel’ en ‘Suikerbieten: kampioen CO2 vangen’. Maar waarom nou die campagne? Ergens diep in de site, het is even zoeken, staat het antwoord. Het Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit zit er (indirect) achter. Het blijkt dat de Nederlandse landbouw sinds eind jaren zeventig met een imagoprobleem kampt. Overproductie. Milieubelasting. Negatieve publiciteit door dierziektes, de intensieve veehouderij. De akkerbouw wordt daarin meegesleurd. Tijd dus voor betere beeldvorming, bijvoorbeeld door die spandoeken langs de snelwegen. De boeren krijgen ze helemaal gratis: ‘De aluminiumframes en vijf meter brede spandoeken worden, met bouwtekening, gratis bezorgd en (na de oogst) opgehaald’. Interessant detail is dat de actie wordt ondersteund door ‘Royal Cosun, de coöperatie die is voortgekomen uit Suiker Unie’.

Het broeikaseffect. Ik denk aan Al Gore en zijn film An inconvenient truth. Dramatische beelden, dramatische muziek. Nederland onder water. Een film waar je stil van wordt. En dat komt allemaal door dat broeikasgas, dat CO2. Een professionele film in de traditie van Hollywood. Maar – het is niet politiek correct om dit te zeggen – het is een film die in wetenschappelijk opzicht op drijfzand is gebaseerd. Niets zegt Al Gore over de invloed van de zon op ons klimaat. Er waren al ijstijden en warme periodes voordat de mens de verbrandingsmotor uitvond. En voor wie zijn ogen en oren open heeft is het al decennia duidelijk dat er een ecologische crisis is. Dat we de aarde uitputten. Daar hebben we Al Gore helemaal niet voor nodig. Maar tegelijk ook weer wel: simplistische Hollywood-hypotheses blijken te werken. Iedereen spreekt erover, het milieu is weer helemaal in. Met dank aan Al Gore. Maar ja, dan moeten we wel leren leven met dit soort neveneffecten. Dat je vanuit de file op de A9 leest dat bieten zorgen voor minder broeikasgas. En dat staat er niet om de aard van de zaak zelf, maar omdat het Ministerie van LNV vindt dat de akkerbouw een imagoprobleem heeft. En bij een imagoprobleem horen slagzinnen. Zo werkt dat in de wereld van PR en reclame. Graag doe ik een duit in het zakje: ‘Laat de aarde afkoelen: eet meer suiker!’

Tags: Al Gore, Broeikaseffect, Haarlemmermeer(polder), Suikerbiet